کنجد در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری با عرض جغرافیایی حدود 40 درجه شمالی تا 40 درجه جنوبی رشد می کند از آنجایی که کشت کنجد وابستگی شدیدی به رطوبت دارد ، تولید این دانه می تواند با توجه به بارندگی آن سال افزایش یا کاهش داشته باشد.
کنجد دارای گل های بزرگ ، سفید و زنگوله ای شکل است.گل ها متقارن بوده،در گوشه برگ های بالایی به صورت تکی یا دو سه تایی با ساقه هایی کوتاه و خمیده می رویند.کاسه گل،کوچک و پنج قسمتی است و قسمت هایی از آن بیضی شکل با سر های تیز و بین 5 تا 6 سانتی متر هستند.

دانه های کنجد شامل پوسته ، پرده داخلی ، هاگ و لپه هستند.
قطرات روغن داخل لپه قرار دارند . باور عمومی بر این است که دانه های با رنگ روشن با پوسته نازک دارای کیفیت و مقدار روغن بیشتری نسبت به دانه های با رنگ تیره هستند.
اگرچه دانه های کنجد میزان روغن بیشتری نسبت به بیشتر دانه های روغنی دارند و همچنین روغن حاصل از آن دارای طعم خوب و پایداری در برابر اکسیداسیون میباشد اما دانه های کنجد هیچگاه منبع عمده روغن نبوده اند . بازده پایین دانه های کنجد و برداشت دشوار و پرکار آن از جمله عوامل محدوده کننده کشت کنجد هستند . زمانی که کپسول های کنجد می رسند،شکننده می شوند و به راحتی می ترکند و دانه هایشان روی زمین می ریزد و بنابراین جمع آوری آن ها بسیار مشکل است.
برداشت دانه های کنجد معمولا با بریدن و قرار دادن آنها در محوطه خرمن به طور عمودی و زیر نور خورشید انجام می شود .آنگاه ساقه های خشک را تکان داده و یا روی پارچه ای می زنند تا دانه هایی که از کپسول های کنجد بیرون می ریزد را جمع کنند. پرورش دهندگان این گیاه سعی کرده اند گونه هایی از کنجدی ایجاد کنند که زمان رسیدن ، کپسولها دهن باز نکنند و بنابراین قابلیت برداشت مکانیکی را داشته باشند.

اگر میخواهید با کنجد و خواص آن آشنا شوید اینجا را کلیک کنید. 

دراواسط قرن بیستم ، متخصص علم باغبانی ، کنجدی با کپسول های پوست کاغذی ایجاد کردند که باز نمی شود و برداشت مکانیکی را ممکن می سازد و پوست کندنش نسبت به نوع معمولی کنجد آسان تر است.
اما تا به امروز بیش از 99 درصد از کنجد تولید شده در جهان هنوز به روش دستی برداشت می شود.
در 60 سال گذشته تلاش های زیادی برای تبدیل کنجد از محصولی با برداشت سخت به محصولی با برداشت مکانیکی صورت گرفته است .

بین سال های 1940 و 1965 پیشرفت قابل توجهی صورت گرفت اما همچنان میزان محدودی کار دستی برای برداشت لازم بود،اولین برداشت های کاملا مکانیزه در اوایل دهه 1980 توسعه پیدا کرد و مرتبا رو به پیشرفت میباشد.پیشرفت در مکانیزه کردن کنجد به دلیل لزوم ترکیب ویژگی های زیاد به منظور ایجاد سازش بین برداشت ماشینی و ویژگی های زیاد به منظور ایجاد سازش بین برداشت ماشینی و ویژگی های چون بازده محصول کنجد و کیفیت آن،مقاومت در برابر بیماری،حشرات،تگرگ و خشکسالی کند است.کنجد می تواند با افزایش بازه محصول و کاهش هزینه های تولید دانه روغنی مهمی با قیمت پایین تر باشد

تولید جهانی دانه های کنجد

کنجد بین دانه های روغنی خوراکی تولیدی جهان رتبه هشتم را به خود اختصاص داده است. متوسط بازده محصول دانه کنجد در سراسر جهان حدود 400 کیلوگرم در هکتار است. از بین پنج قاره جهان، قاره آسیا دارای بیشترین مساحت برداشت است که سالانه 2 میلیون تن دانه کنجد تولید می کنند.اروپا دارای پایین ترین کمیت تولید دانه اما بالاترین بازدهی محصول دانه کنجد را به خود اختصاص می دهد. قاره آسیا که بیش از 70 درصد دانه های کنجد جهان را تولید می کند در صدر رده بندی تولید کنجد قرار گرفته است. قاره آفریقا رتبه دوم تولید کنجد را به خود اختصاص می دهد،اما دارای کمتین بازده محصول دانه کنجد است. چین، هند ،سودان ، میانمار و اوگاندا کشور های اصلی تولید کننده دانه کنجد در جهان به شما می روند. این پنج کشور روی هم حدود 70 درصد کل دانه کنجد جهان را تامین می کنند. تولید دانه های کنجد از دیرباز تا کنون در حال انجام و به صنعتی قدرتمند تبدیل شده است. که در مبحث بعدی به بررسی تاریخچه آن میپردازیم